16Maar toen het avond geworden¹ was
daalden zijn leerlingen af² op de zee³ .
17En nadat ze in een schip waren gegaan
kwamen⁴ zij over de zee⁵ heen naar Kafarnaüm.
Het was al donker geworden
en nog steeds was Jezus niet bij hen gekomen.
18En de zee werd gewekt⁶
door het blazen van een enorme wind⁷ .
19Als ze dan zo’n vijfentwintig of dertig stadiën ver zijn gekomen⁸
aanschouwen⁹ zij Jezus
wandelen op de zee
en dichtbij het schip geraken –
en zij vreesden¹⁰ .
20Maar hij zegt¹¹ tegen hen:
Ik ben [het]¹² ,
vrees niet!
21Toen wilden zij hem in het schip nemen
en meteen geraakte het schip op het land
waarheen¹³ zij op weg waren.

Noten

1	de herhaling van dit werkwoord (genesthai) is opvallend (ook in de vss. 17, 19 en 20); het lukt niet concordant te vertalen (in de vss. 19 en 20 vertaald met ‘geraken’); NB vertaalt steeds verschillend
2	tegenover het ‘opstijgen’ van vs. 3; ook de NBV vertaalt hier ‘afdalen’!
3	de NBV houdt hardnekkig vast aan ‘meer’
4	vormen van het werkwoord erchesthai komen nog 2 x voor (ook in de vss. 17b en 19; NBV vrij ‘zetten koers’
5	weggelaten in de NBV
6	NB ‘wakker geworden’, NBV ‘werd onstuimig’ (maar dan ontbreekt de verwijzing naar de verborgen actor)
7	of ‘door een enorme wind die blies’
8	de NBV vult in ‘geroeid hadden’
9	‘theorein’, ook in vs. 2, bij de tekenen die Jezus deed, de NBV heeft gewoon ‘zagen’; opvallend de praesens-vorm
10	NBV ‘ze werden bang’ is toch wel veel minder sprekend
11	weer praesens
12	weer zo’n ‘egoo eimi’ – woord
13	de NBV vult aan: ‘op de plaats’