13Maar het is gerechtvaardigd, is mijn mening,
voor zolang ik in deze tent¹ ben,
u wakker te houden door herinnering,
14wetende dat nabij is het afleggen² van de tent,
zoals ook onze Heer Jezus Christus
mij duidelijk heeft gemaakt.
15Maar ik zal mijn best doen³ ,
zodat jullie telkens⁴
na mijn heengaan
in staat bent je deze dingen te herinneren.
16Want niet hebben wij vernuftig gecreëerde mythen⁵ nagevolgd
toen wij u bekend maakten
de kracht en de komst van onze Heer Jezus Christus,
maar wij zijn ooggetuigen geweest van zijn majesteit.
17Want Hij heeft ontvangen van God de Vader
eer⁶ en heerlijkheid⁷
toen een stem van zulke een majesteitelijke luister⁸
tot Hem kwam⁹ :
Deze is mijn Zoon, mijn geliefde,
in Hem heb ik welbehagen.
18En deze stem
hebben wijzelf
uit de hemel horen komen¹⁰ ,
toen wij met Hem waren
op de heilige berg.

Noten

1	Het lichaam wordt hier gezien als een tent, misschien om de tijdelijkheid van het menselijk bestaan te benadrukken. Louw/Nida geven voor de uitdrukking: levend zijn.
2	αποθεσις = verwijdering / wegnemen door wassen. Louw/Nida: sterven
3	inspannen, beijveren, inzetten
4	op elk moment/iedere tijd
5	verdichtsels, legenden, fabels
6	τιμη = eer, respect, status.
7	δοξα = glorie, heerlijkheid, helderheid, luister. In de Septuaginta staat in bijna driekwart van de keren δοξα als vertaling van het Hebreeuwse woord פכוך.
8	opnieuw δοξα
9	ενεχθεισης is het aoristus participium, passief van het werkwoord φερω : dragen, brengen. Letterelijk staat er dus: toen een stem tot hem gebracht werd, maar ‘kwam’ lijkt me de beste vertaling op deze plaats.
10	hier ενεχθεισαν, opnieuw de aoristus van φερω