31Toen hij weer wegtrok uit het grensgebied van Tyrus
kwam hij door Sidon naar de zee van Galilea
midden door het grensgebied van Dekapolis.
32Ze brachten¹ hem een dove die moeilijk sprak²
en ze smeekten hem om deze de hand op te leggen.
33Hij nam hem apart, weg van de menigte,
stak zijn vingers in zijn³ oren,
spuugde en raakte zijn tong aan,
34en hij keek op naar de hemel, zuchtte⁴
en zei tot hem:
Effatha
dat is: ga open!
35En terstond gingen zijn oren open
en kwam zijn tongriem los
en hij sprak normaal⁵ .
36En hij beval hen om aan niemand iets te vertellen;
maar hoe meer hij het hen beval
des te uitvoeriger bazuinden zij het rond
37en zij waren bovenmate buiten zichzelf en zeiden:
Alles heeft hij wel⁶ gedaan,
zelfs doven doet hij horen
en sprakelozen spreken.

Noten

1	blijkbaar was de man ook niet bij machte om zelfstandig te komen
2	dus géén 'doof'stomme!
3	wiens oren eigenlijk?
4	het gaat kennelijk niet zomaar vanzelf
5	orthoos, d.w.z. recht, op de juiste manier, goed
6	in de zin van: goed, vgl. Gen.1, 10 ev.: en het was goed

Print deze tekst | vertaling door Machteld | bij 9e van de zomer (16 augustus 2015)
Laatste wijziging 2000 01 01 00:00:00
Reacties: nog geen reacties
Andere vertalingen: Mar. 7,31-37 Effatha!, Mar. 7,31-37 effatha, Mar. 7,31-37 zelfs de doven doet hij horen, Mar. 7,31-37 Open de dove oren, Mar. 7,31-37