1Heel de gemeenschap van de kinderen van Israël brak op
van de woestijn Sin, telkens opbrekend, naar JHWH gezegd¹ had,
en ze sloegen hun kamp op in Refidim,
maar er was voor het volk geen water om te drinken.
2Het volk redetwistte met Mozes, ze zeiden:
Geef ons water, zodat we kunnen drinken!
Mozes zei tot hen:
Waarom redetwisten jullie met mij?
Waarom stellen jullie JHWH op de proef?
3Het volk smachtte² daar naar water,
en het volk klaagde tegen Mozes, en zei:
Waarom heb je ons doen optrekken uit Egypte,
om mij³ en mijn kinderen en mijn vee te doen sterven van dorst?
4Mozes schreeuwde tot JHWH:
Wat moet ik doen met dit volk?!
Nog even en ze zullen me stenigen!
5JHWH zei tot Mozes:
Ga voor het volk uit
en neem enigen van de oudsten van Israël met je mee;
je staf, waarmee je op de Stroom hebt geslagen⁴
neem die in je hand,
[zo] zul je gaan.⁵
6Zie, ik sta daar voor je op de rots, bij Horeb,
jij zult op de rots slaan
water zal eruit stromen⁶
en het volk zal drinken.
Mozes deed aldus
voor de ogen van de oudsten van Israël.
7Hij noemde die plaats Massa en Meriba – ‘Beproeving’ en ‘Redetwist’
vanwege het redetwisten van de kinderen van Israël
en omdat zij JHWH op de proef hadden gesteld door te zeggen:
Is JHWH in ons midden, of niet?

Noten

1	Lett. ‘naar de mond van JHWH’
2	Lett. ‘dorstte’, van dezelfde stam als ‘dorst’ aan het eind van het vers
3	De wisseling van plur. naar sing. is opvallend. Wellicht om aan te duiden hoe de nood de Israëlieten terugwerpt op zichzelf en tot individualisten maakt
4	Vgl. Ex. 7,20
5	Of: ‘en ga!’
6	Lett. uittrekken, het motiefwoord van Exodus, niet vertaalbaar