Jesaja 49,13-18

Jubel, jullie hemelen

juich, aarde

breek uit in gejubel, jullie bergen!

Want JHWH troost zijn volk

hij erbarmt zich over zijn neergebogenen.

Sion zegt: `JHWH heeft mij verlaten.

Mijn Heer heeft mij vergeten!´

Zou een vrouw haar baby vergeten

of zich niet erbarmen over het kind uit haar lijf?

Ook al zouden zij die vergeten

ik toch zal jou niet vergeten!¹

Ja, ik heb je op [mijn] handpalmen gegrift

je muren² staan mij steeds voor ogen.

Je kinderen komen al aanrennen

je vernielers, je verwoesters trekken weg uit jou.

Hef je ogen op naar rondom

en zie hoe ze allemaal verzameld³ naar je toekomen!

Zowaar ik leef

— godsspraak van JHWH —

ja, allemaal doe je ze als een sieraad aan

je bindt ze om als een bruid.

Noten

`Ik´ wordt hier benadrukt, het staat er ook expliciet als pers. vnw.↩︎
Muren als pars pro toto voor Jeruzalem = Vrouwe Sion (vs 14)↩︎
Het is een pleonasme, je kan ook kiezen om `bij elkaar´ te vertalen. Buber heeft „alle kommen sie dir zuhauf!”↩︎