Jesaja 49,13-18
- Vertaling: Karel Deurloo
- voor 25 mei 2008: 1e na Trinitatis (A-jaar)
- uit Jesaja: Jesaja 49,13-18
‘Sion, je bent niet vergeten!’
13
Jubel, hemelen
juich, aarde
breek uit in gejubel, bergen!
Want JHWH troost zijn volk
hij erbarmt zich over zijn neergebogenen.
14
Sion zegt: ‘JHWH heeft mij verlaten.
Mijn Heer heeft mij vergeten!’
15
Zou een vrouw haar baby vergeten
of zich niet erbarmen over het kind uit haar lijf?
Ook al zouden zij vergeten
ík zal jou niet vergeten!
16
Ja, ik heb je op [mijn] handpalmen gegrift
je muren1 staan mij steeds voor ogen.
17
Je kinderen komen al aanrennen
je vernielers, je verwoesters trekken van je weg.
18
Hef je ogen op naar rondom
en zie hoe ze allemaal bijeen naar je toekomen!
Zowaar ik leef
– godsspraak van JHWH –
ja, allemaal doe je ze als een sieraad aan
je bindt ze om als een bruid.
Noten
-
Muren als pars pro toto voor Jeruzalem = Vrouwe Sion (vs 14)↩︎