Lucas 16,19-31
- Vertaling: Leen de Ronde
- voor 30 september 2007: 2e van de herfst (C-jaar)
- uit Lucas: Lucas 16,19-31
Een woord van vader Abram
19
Er was eens een rijk mens,
die gekleed ging in purper en fijn linnen,
en dagelijks schitterend feest vierde.
20
En er was een zeker arme,
genaamd Lazarus,
die neergelegd was bij zijn portaal,
hij was met zweren overdekt,
21
en verlangde om zich te verzadigen
met het afval van de tafel van de rijke.
Daarentegen kwamen de honden, zijn zweren belikken.
22
Het gebeurde toen de arme stierf,
dat hij door de engelen uitgedragen werd
in Abrahams schoot.
Ook de rijke stierf en werd begraven.
23
24
Toen was hij het die riep en zei:
vader Abraham,
ontferm u over mij,
en zend Lazarus,
dat hij het topje van zijn vinger in water dope
om mijn tong te verkoelen,
want ik lijd pijn in deze vlam.
25
Abraham zei evenwel:
kind, gedenk dat jij het goede ontvangen hebt tijdens je leven,
en Lazarus op dezelfde wijze het kwade.
Nu wordt hij hier vertroost en ben jij het die pijn lijdt.
26
Al met al is er tussen ons en jullie een grote kloof geslagen,
zodat zij die willen overgaan,
niet van hier naar jullie kunnen,
noch zij van daar tot ons kunnen oversteken.
27
Hij echter zei: dan wil ik u vragen, vader,
dat u hem toch naar het huis van mijn vader zal zenden.
28
Want ik heb vijf broers.
Om hen te waarschuwen,
dat zij niet ook in deze plaats van kwelling komen.
29
Abraham echter spreekt:
zij hebben Mozes en de profeten,
laten zij naar hen horen.
30
Hij zei evenwel:
Oh neen, vader Abram,
maar als uit de doden
iemand tot hen af zou reizen,
dan zullen zij tot omkeer komen.
31
Maar hij zei tot hem:
indien zij Mozes en de profeten niet horen,
zullen zij zich ook niet door iemand,
die uit de doden opstaat, laten overtuigen.