1Maar er was iemand ziek, Lazarus van Betanië,
uit het dorp van Maria en Martha haar zuster¹ .
2Maria was degene die de Heer met myrrhe had gezalfd
en zijn voeten met haar haren had afgedroogd;²
haar broer Lazarus was ziek.
3De zusters nu zonden het volgende bericht naar hem:
Heer, zie, die u liefhebt is ziek.
4Toen Jezus dit hoorde zei hij:
Deze ziekte is niet tot de dood maar ter wille van Gods glorie³
opdat de zoon van God door haar (d.i. de ziekte) glorie⁴ zal ontvangen.

17Toen Jezus dan gekomen was  
ontdekte hij dat hij reeds vier dagen in het graf verbleef.
18Nu was Betanië dichtbij Jeruzalem, ongeveer 15 stadiën.⁵
19En velen uit de Judeeërs waren naar Martha en Maria gekomen
om hen te troosten⁶ met de broer.
20Toen Martha hoorde dat Jezus kwam ging zij hem tegemoet,⁷
Maria echter bleef thuis zitten.
21Martha nu zei tot Jezus:
Heer, als u hier was geweest zou mijn broer niet gestorven zijn.
22Maar ook nu weet ik dat God u zal geven wat u ook zult vragen.
23Jezus zei haar:
Uw broer zal opstaan.
24Martha zei hem:
Ik weet dat hij zal opstaan in de opstanding op de laatste dag.⁸
25Jezus zei haar:
Ik ben de opstanding en het leven.⁹
Wie gelooft in mij zal leven ook al is hij gestorven.
26En ieder die leeft en gelooft in mij zal niet sterven in eeuwigheid.¹⁰
Geloof je dat?
27Zij zei hem:
Ja Heer, ik leef in het geloof¹¹ dat u de Christus bent,
de zoon van God die in de wereld gekomen is.¹²
28En nadat zij dit gezegd had ging zij weg
en riep Maria haar zuster en zei stilletjes:¹³
De leraar¹⁴ is hier en hij roept jou.
29Toen zij het hoorde stond zij snel op en kwam naar hem toe.¹⁵
30Jezus was nog niet in het dorp gekomen
maar was nog op de plek waar Martha hem ontmoette.
31Toen de Judeeërs, die bij haar waren in het huis en haar troostten,
ziende hoe Maria snel opstond en naar buiten ging,
volgden haar omdat zij meenden dat zij naar het graf ging om daar te weeklagen.¹⁶
32Toen Maria kwam waar Jezus was en hem zag
viel zij voor zijn voeten neer en zei hem:
Heer, als u hier was geweest zou mijn broer niet gestorven zijn.
33Toen Jezus haar zag huilen
en ook de Joden die met haar meegekomen waren zag huilen,
werd hij in de geest verontwaardigd¹⁷ en raakte in heftige beroering.¹⁸
34Hij zei:
Waar hebt u hem gelegd?¹⁹
Zij zeiden hem:
Heer, kom en zie.²⁰
35Jezus huilde.²¹
36De Judeeërs zeiden:
Zie hoe lief hij hem had.
37Maar sommigen van hen zeiden:
Kon hij, die de ogen van de blinde heeft geopend, niet bewerken²²
dat ook deze niet was gestorven?²³
38Opnieuw verontwaardigd in zichzelf kwam Jezus naar het graf.
Daar was een grot en daarop lag een steen.²⁴
39Jezus zei:
Neem de steen weg.
Martha de zus van de overledene zei:
Heer, het stinkt al, het is immers de vierde dag.
40Jezus zei haar:
Heb ik u niet gezegd dat indien u gelooft u de glorie van God zult zien?
41Zij tilden de steen weg.
Jezus sloeg de ogen op en zei:
Vader, ik dank u dat u mij gehoord hebt.
42Ik weet dat u mij altijd hoort
maar ik zeg dat omwille van de schare hier rondom
opdat zij geloven dat u mij gezonden hebt.
43En nadat hij dit gezegd had riep hij met luider stem:²⁵
Lazarus, kom naar buiten!
44De dode kwam naar buiten,
de voeten en de handen gebonden met lijkdoeken,
zijn gelaat omwonden met een zweetdoek.²⁶
Tot hen zei Jezus:
Maak hem los en laat hem gaan.

Schnackenburg isoleert een oerversie in vss. 1a, 3, 17-18, 33-34, 38-39a, 43-44.

Structuur
In het overgeslagen deel vv. 5-16 vermeldt Jezus dat een dag twaalf uren heeft, vv. 9-10. Daarbij spreekt hij over wandelen overdag en ’s nachts. Deze opmerking heeft betrekking op de plaats van dit opstandingsverhaal in het levensverhaal van Jezus, zoals Johannes het vertelt. Het zal leiden tot het besluit om hem te doden, zoals vers 53 vermeldt. Joh. 9:4: Zolang het dag is, moeten we het werk doen van hem die mij gezonden heeft, straks komt de nacht en dan kan niemand iets doen. De eenheid is dan ook ingeklemd tussen twee delen waarin Jezus zich terugtrekt na bedreiging (10:31 vlg. en 10:45-54). In vers 53 wordt tot Jezus’ dood besloten. Hierna vindt de zalving voor zijn begrafenis plaats, de intocht en nog weer later de voetwassing.


Hoe zit het in elkaar: Een paar lijnen
De schrijver is almachtig. Hij kan zijn verhaal altijd op zijn eigen manier vertellen. Dat geldt ook voor het Johannes 11, waar de schrijver gebruik maakt van het misverstand om duidelijk te maken wie Jezus eigenlijk is.
Dat begint al bij de slaap als metafoor voor de dood, dat de leerlingen misverstaan, en dat Jezus uitlegt in vs. 14 (hij zegt hun ronduit dat Lazarus is gestorven). Maar die slaap van Lazarus, waaruit Jezus hem wil wekken, heeft een eigenaardige parallel in de mensen die Jezus op zijn tocht volgen. De leerlingen, Martha, Maria, die slapen ook, ze suffen en begrijpen niet wat er aan de hand is. Dat begint al bij Bethanië, waar Jezus bewust heen wil gaan om de leerlingen te brengen tot de opmerking dat het een risico is daarheen te gaan. Zij willen haast maken ter wille van de zieke? Omdat zij niet begrijpen, wie hij is en waartoe hij bij machte is.
Uw broeder zal opstaan zegt Jezus tot zijn zuster in vers 23, dan zegt ze: Ik weet dat hij zal opstaan ten jongsten dage. Ook weer niet goed verstaan, waartoe Jezus zelf aanleiding geeft, teneinde zijn ware aard te openbaren. Want is de prachtige belijdenis in vs. 27 nu in de roos? Of meer bedoeld voor de latere luisteraar?
Eigenlijk wordt in Johannes 11 Johannes 9 herhaald, waar de blinde jongeman beter ziet dan de anderen willen, Joh. 9:30: De man antwoordde: ‘Wat vreemd dat u niet begrijpt waar hij vandaan komt, terwijl hij mijn ogen geopend heeft’. Precies zo is hier de enige die direct gelooft, aanneemt en direct doet, …de dode zelf: Als Jezus zegt: Kom naar buiten, dan komt hij, een nieuwe schepping.

Niet alleen de dode slaapt, ook de levenden slapen.
Maar het gaat verder dan dat. De levende wil men doden, terwijl hij leven brengt, zelf leven is:
Joh. 5:25: Ik verzeker u: er komt een tijd, en het is nu al zover, dat de doden de stem van Gods Zoon zullen horen en dat wie hem horen, zullen leven,.
Joh. 10:10: Maar ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid’, Grieks: ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσιν καὶ περισσὸν ἔχωσιν.
Joh. 10:18: Niemand neemt mijn leven, ik geef het zelf. Ik ben vrij om het te geven en om het weer terug te nemen – dat is de opdracht die ik van mijn Vader heb gekregen.
Misverstanden wekken is voor Johannes hét middel om Jezus’ ware aard en missie te tonen tegenover het onverstand van de omstanders.