Lucas 24, 35-48

35En ook zij vertelden van onderweg¹ ,
en hoe hij door hen herkend was aan² het breken van het brood.
36Terwijl zij daarover spraken,
stond hij zelf in hun midden,
en hij zegt³ tegen hen:
Vrede voor jullie!
37In verbijstering en vrees geraakt
meenden zij een geest te aanschouwen...
38En hij zei tegen hen:
Wat zijn jullie geschokt...!⁴
En waarom komen er van die overleggingen⁵ op in je hart?!
39Zie: mijn handen! En mijn voeten!
IK BEN⁶ het zelf!
Betast mij
en zie –
want een geest heeft geen vlees en botten,
en zoals jullie aanschouwen heb ik die wel.⁷
40En terwijl hij dat zei,
toonde hij hun de handen en de voeten...
41Toen ze het nog niet konden geloven⁸ , van blijdschap⁹ ,
en zich bleven verwonderen,
zei hij tegen hen:
Hebben jullie iets te eten hier?
42Zij gaven hem een stuk gebakken vis.
43En hij nam het
en at het voor hun ogen¹⁰ .
44Hij zei tegen hen:
Dit zijn mijn woorden¹¹
die ik tot jullie gesproken heb
toen ik nog bij jullie was:
dat alles vervuld moet worden
wat geschreven staat
in het onderricht van Mozes, de profeten en psalmen –
over mij¹² ...
45Toen opende hij hun verstand,
om de Schriften te begrijpen¹³ .
46En hij zei tegen hen:
Zo is het geschreven:
dat de gezalfde¹⁴ lijdt¹⁵
en opstaat uit doden¹⁶ op de derde dag,
47en dat op zijn naam bericht wordt aan alle volken:
omkeer, om los te komen van zonden.
Te beginnen bij Jeruzalem
48zijn jullie hiervan getuigen!¹⁷